Gezwam

Had bij coffeeshop Pluto zwammen gekocht. Je kon kiezen tussen dat je d’r van gaat lachen, of dat je gaat hallucineren. Ik koos voor het laatste, kauwde het goedje fijn tijdens de wandeling naar café De Schouw, waar ik het doorspoelde met een cola. Maar alles wat ik ging zien was er gewoon écht. Ik verifieerde het nog bij Hidde, en bij Rob, en Theo, en allemaal beaamden ze hun, stoffelijke, vleselijke aanwezigheid. Hoewel dat ook een listige vermomming van de hallucinatie kan zijn geweest.

Had ik maar om van te lachen genomen, dacht ik bij mezelf. Ik moest gedichten voordragen, van die vette, speciaal voor in de kroeg, met platte termen, zoals ‘uitspuitsel,’ voor ejaculatie, en ‘tumtum,’ omdat het moest rijmen op hum, of omdersan, dat weet ik niet meer.. Het publiek moest lachen. Die hadden zeker die andere genomen. En ik moest van mezelf hallucineren. Maar dat lukte dus niet, dat zinsbegoocheld geraken.

Ik de volgende dag weer naar Pluto om die andere te kopen, die om van te lachen. Ze hadden weer een nieuwe soort, maar toen ik de prijs zag verging het lachen me gelijk. 25 Euro! Ha!

Mijn gezond verstand aangesproken hebbend, ging ik naar huis om een grappig filmpje op Youtube te zoeken. Kwam uit bij Buster Keaton. Die kon er zelf niet om lachen. Ik daardoor óók niet.

Ik denk wel eens terug aan Rolf die, toen ik een mop begon, dreigend op me afkwam en zei ‘als ie niet leuk is ken je lache!’ Hij zit nu in de gevangenis. Ik kon 40 duizend piek vangen voor de smokkel van twee kilo coke uit Suriname, rechtstreeks uit het huis van Desi (je weet wel, van die ‘failured state’) maar ik vond het te weinig. Maar dit is off-topic.